"Jak po nocnym niebie sunące białe obłoki nad lasem Jak na szyi wędrowca apaszka szamotana wiatrem Jak wyciągnięte tam powyżej gwieździste ramiona wasze A tu są nasze, a tu są nasze..." ;)
Czasem ludzie są jak cyklony, a to oko w nich , trochę jakby bielmem zasnute. Jakby zapomnieli, że z ciszy pochodzą i wrócą do niej... Tak, wtedy nie są kompatybilni.. do niczego.