17.02.12

Nauczyłam na nowo się oddychać,
jechać autobusem z wyrazem obojętnym,
idąc do domu smród spalin wdychać,
i nie patrzeć na zakochanych wzrokiem posępnym.

Nauczyłam się znów siedzieć w pokoju,
nie wychodzić z domu, na dzień cały,
słuchać ciszy w zupełnym spokoju,
i znosić pustkę, gdy słowa najszczersze ustały.

Nauczyłam się na nowo w nocy śnić,
nie bać się drogi wskazówek zegara,
jak dawniej, po prostu, sobą być,
i nie czuć się wewnętrznie słaba i przestarzała.

Nauczyłam się tyle rzeczy na nowo,
o których normalny człowiek nawet nie wspomni,
ale jest pytanie, które kolejny raz rodzi słowo,
czy faktycznie tak umiem wszystkiego uczyć się .. na nowo.