O długość czasu

Na zadeptanych kamiennych schodach
Przysiadły wiersze z obrazami.
Deszczowa pogoda,
Szarość otulona mgłami.
Czekają cierpliwie na mój cień.
Na szczycie przekrzywiony ganek,
Mroczna w kurzach sień,
Na podłodze zgubiony wianek.
I cisza
Tak głęboka i pusta
Że można usłyszeć
Milczące usta.
Patrzę na tą fortecę z daleka.
Boli
Jak na mnie czeka,
Ale trzeba wyrwać się z niewoli.
Ostatnie wylane krople zalśniły,
Wszystko w intensywnym aromacie
Benzyny.
Część rymów się kładzie
W tęczowej kałuży.
Czas się dłuży.

Quid Quidem