Mój ty marzycielu

Myślisz że można potknąć się o kamień
po czym bez skazy na duszy
pobiec beztrosko dalej

Pozwalasz sercu się zatrzymać
a ciernie w pokutnym grymasie skąpane
namaszczasz natchnieniem pożądania

Smutek przemijania usiłujesz zjednać
z radością istnienia wesołym splątaniem
pomiędzy wierszami stulecia czytając
niczym niesforne dziecię Wernyhory Słowianin

Wierzysz że stojąc nieruchomo
niczym monument na piedestale
potrafisz utrzymać się na szczycie
wzburzonej fali
a wir który wciąga cię na dno

to tylko taniec