zabrakło mi metafor i wcale mnie to nie boli

myślałem, że wiatr
niesie moje myśli we właściwą stronę

kołysze koronami drzew
na które wspinałem się od małego
tworzy fale pośród kałuż
- kolejnych kropli na mojej twarzy -
kiedy kończyłem palić papierosa pod domem

jak długa była moja granica
którą przekraczałem dla Ciebie w głowie
żebyś miała swoje miejsce

dzisiaj moje światło w pokoju jest odrobinę cichsze
odrobinę bardziej rozrywają się we mnie własne płuca

i nawet woda z kranu
którą pijałem namiętnie
zapomniała jaki miała wtedy smak

kiedy czekałem na Twój powrót

miałem nie pisać
i miałem jeszcze inne

kocham zimę, za ten odblask w szybie
którym nie jesten

jak mokre buty, w których nie czuję dzisiaj zimna
za ciepły kaloryfer, który żartuje sobie dzisiaj ze mnie

przecież ja nigdy nic nie napisałem
poukładałem zwykłe słowa
i jakoś to nazwałem

moje małe milczenie
ile miałobyś do powiedzenia
gdybym wtedy
nie zapytał

wyłączył budzik
i ustawił człowieka