serce

Nie ma słodszego jabłka od tego z ust kobiety. ;) :))

To wszystko wyjaśnia... haha
Ja Ciebie bardziej;)

Madź...
Pozdrawiam :))

Drogi M. nie myśl nawet, że najpiękniejszy nawet komentarz zwalnia Cię z dokończenia swoich wersów!;)
Czekamy na nie (świadomie w liczbie mnogiej)!
A Twoimi komplementami chętnie wytatuowałabym sufit, wtedy wszystko widziałabym na niebiesko:)
Dziękuję i czekam na więcej wierszy, a do tego może być kawa, bo ja swoją dziś rozlałam na biurko i schnę:))

Papużko, o skrzydłach wiesz wiele, bo słychać je w Twoich wersach, miło, że zechciałaś usłyszeć je w moich:)

Natalio, dziękuję, budzik to akurat dziś mi potrzebny, a taki uśmiech z rana to najlepszy "otwieracz oczu":)

Mirku, wbrew pozorom nie ma tu żadnej autoagresji.
Każda rana goi się, gdy otwierasz ją przed Bogiem, a te które się jeszcze nie goją, są po to, byśmy wiedzieli, że mamy serce, ale nie katowali się tylko radowali tu i teraz!

Onejka, ty zawsze czytasz roentgenem?;)

Dziękuję Wam za literki, miłego!

Muszę zacząć od wyznania osobistego :)
Często w swoich wierszach piszesz to, co pokrewne jest z tym, co ja napisać bym chciał :))

w klatce żeber więzień serce
którego zamknąłem w sobie
jak skarbnicę
bo byli tacy
którzy drożsi są dla mnie
niż całe złoto świata

Ale teraz odłożę dokończenie tej historii na kiedy indziej :)

Natomiast czytanie Twojej poezji M., jest historią fascynującą, ponieważ zawarta w niej prawda wypowiedziana jest w sposób niepowtarzalny.

Cóż, znów kawa mi wystygła :))

Taaak, można mieć serce i używać go tylko do pompowania krwi.
Ty piszesz sercem !
:)

Jest w Twoim wierszu piękno, ale i gdzieś też jakąś samoagresję odczytuję. Jakąś niemożność przejścia do radości i do wolności przez codzienne szukanie szczęścia...

Świetny , dwa ostatnie wersy są w stanie wybudzić każdą zagubioną w letargu wyobraźnię .
Pozdrawiam ;)

Strofy niczym trzepot skrzydeł blisko splotu słonecznego...