SĄD NAD SŁOŃCEM

(może mi na złość po tym paszkwilu zaświeci)

Wysoki Wielce Sądzie
ja oskarżam Słoneczne Ciało
o to, że światło daje
i ocieplenie nam zesłało

Bo proszę Sądu Jasnego
rano wychodzę ze snu złego
otwieram oczy i je przecieram
a Słońce już do pokoju dociera

I świeci wesoło
rozdając uśmiechy w koło
a ja , przecież, nie mam humoru
niestety, nie z własnego wyboru

Po źle przespanej nocy
oczekuję od Słońca pomocy
choćby mroku ciemne kleszcze
pochmurnej twarzy, dżdżu jeszcze

A tu proszę, świeci radośnie
i wszystko dookoła rośnie
zawiesza na trawie swe promienie
likwiduje nocne cienie

A mnie źle coraz bardziej
pusto, głucho i płaczliwie
żeby choć świeciło rzadziej
choćby wiatr zawył jękliwie

Gdzież tam! sama radość i śpiewanie
trele ptaków, żab rechotanie
wszystko tańczy, się raduje
a we mnie złość kumuluje

Bo gdyby Słońce nie świeciło
to by wiosny dziś nie było
wieczna noc dla wszystkich, wszędzie
może znowu zimno będzie...

Jeśli Sąd Wysoki każe
to ja jeszcze coś namażę
no...o śniegu, mrozie może...
tylko nie o Słońcu, dobry Boże!