Kwiaty między cierniami

Dziękuję Marlenko.
To zapis pewnej scenki z życia. Kiedyś w pustym kościele zobaczyłam dziewczynkę, która podniesiona przez ojca na rękach, wplotła polny kwiatek w cierniową koronę Chrystusa, wywarło to na mnie ogromne wrażenie, stąd ten wiersz, który jest symboliczny i ważny, choć dla wielu niezrozumiały.
Pozdrawiam ciepło.:)

Madziu, chwytasz pisząc sercem... Nie (po) puszczaj!
PIĘKNY WIERSZ!

Pozdrawiam cieplutko!

Kłaniam się z dygnięciem;)

Wyjątkowe.
Pozdrawiam :)

Dzięki, Dziewczyny;)

Genialny!

Cudowny!

Miło mi Cię tu zatrzymać Albercie... ale już oddychaj.;)

ładnie... na prawdę można zatrzymać się i zatracić oddech

Jeśli tak się dzieje to dla mnie wielka radość, Beti, bo Wy poszerzacie horyzonty moich wersów i objętość mojego serca:)