mieszały się
pory roku
mieszały się
czas i przestrzeń
u myśli mych
boku
mieszały się
uczuć
niezrozumiałe natchnienia
gubiły oczy me
drogę
w głąb twoich
i mroku ich
takiego
od niechcenia
gubił się nawet
perłowy blask
wszystkich
księżyców jowiszowych
a we wszechstronność
się rozejrzawszy
po wszystkich alejach
od jesieni miodowych
srebrzących poświat
majtających
firmamentoskłony
a niby
brokatem
gwiezdniczkowych pyłów
każdy przyozdobiony
przysłaniać
począł kontury
wertujących liście
przybrzeżnych drzew
śnieżnogwiezdnych prerii
obszywanej
nimbowym złotem
ulicznej latarnerii