Dedykacja

Lubię pożegnania, takie tylko nasze
Postrzeganie siebie w próżni lecz bez fikcji
Obietnice skryte nie wypowiedziane
I szczyptę przyjaźni na starcie o zmierzchu

Lubię żłobić łzami uczucia z granitu.
Przeniknąć z oddechem do serca na chwilę
Nie przestawić myśleć, unikać zachwytu
Lubię, mierzyć życie patrząc w tę godzinę

Gdybym karcił siebie za całe zło wokół
Za to że tu jesteś i że ciebie nie ma
Czy w tym rozmyślaniu odnalazł bym spokój
Czy raczej pogubił w odmętach sumienia

Lubię pożegnanie, Ty w nich się zapiszesz
Uśmiechem i płaczem w potoku mych wspomnień
I już mnie nie znajdziesz i już nie usłyszysz
Choć żyć będziesz blisko - tutaj tuż koło mnie