blask płomieni rozjaśnia
już za dnia ciemno
czasu wspólnego wydaje być więcej
choć to tylko iluzja
wzmaga wspomnienia
upalne lato
przemyte ulewnym deszczem
po
rośliny wzbijały w górę
słoneczniki
dumnie skierowane ku słońcu
jakby chwaliły
podobieństwem
wstawiałam do wazonu
w sezonie swym urokiem
grzały dom
jak tej jesieni
ogień w kominku
wpatrzeni
przeszywamy siebie wzrokiem
za oknem
wiatr śpiewa
kołysze oszronione drzewa
Krystyna A.Sz. 03.12.2013r.
*
Autor
4 December 2013, 22:43
Agnieszko, Magdo, Oliwko...dziękuję za chwilę na poczytanie mnie i miłe słowa :)
Dziękuję wszystkim za zeszyty i fiszki :)
Pozdrawiam serdecznie :)
4 December 2013, 21:35
Niby brakuje nam lata, a jednak zima też ma "to coś" w sobie. :)
Ładny wiersz,
~ Oliwka
4 December 2013, 18:38
Każdy czas ma swój urok..latem słoneczniki a teraz ogień w kominku,pięknie napisany wiersz z nostalgią -pozdrawiam miło na wieczór Krysiu :)
