Zanim zniknie...

już się nie mieści
między wczoraj a jutro
na dziś nie masz dla niej miejsca
i powoli zadeptujesz jej ślady
przyzwyczajasz do ciszy
nie myśląc - jak bardzo tęskni
wsłuchując się w kroki za drzwiami

a ona próbuje
uczyć się życia od nowa
kryjąc w dłoniach twarz
by łez nikt nie widział od rana
głodne wargi zagryza z bezsilności
wdeptana prawie donikąd
chciałaby nauczyć się - niekochania

i tak wymyka się
dzień, drugi, potem kolejny
kaleczysz palce nowym poszukiwaniem

życie - bez żadnego sensu mija

a ona nadal uczuciem dotknięta
zamyka swe serce dla innych
z nadzieją, że wiesz - kim jesteś dla niej

przytul ją…
- zanim zniknie, jak chwila

dedykowany M i K *
i wszystkim, którzy mijają się w życiu*