Żurawie

Już odleciały żurawie
bezprawiem z własnej Ojczyzny
na los tułaczy skazane
zwodzony most ich godności
za próg wykluczenia wyrwany
skrzydełka poderwane do lotu
bezmiarem przestrzeni
wieczną tęsknotą
pokonują pustkę na oślep
w bezmiarze przestrzennej
w podniebnej otchłani
wszędzie tam gdzie
martwym zenitem
kłaniają się w pas
Matce Żywicielce
promienie słoneczne
w cieniu ziemi obiecanej
byle jak najszybciej
byle jak najdalej
od bryzy bałtyckiej
od pól malowanych
wrzosem
od dzikiej reprywatyzacji
od pokrytej szlamem
kumoterstwa-Mierzei Wiślanej