Na pustkowiu ust

jeszcze osiadasz
banałem na wargach
chcąc nadać sens
dniom zwyrodniałym

i cienie pragnień zamarły
w bezruchu słów
łaknąc szczęścia kruchego

odwróć się i spójrz na mnie

zakwitam na pustkowiu ust
dla ciebie…

proszę, nie pytaj dlaczego