zanim przekwitną trawy

M., widocznie coś jest na rzeczy:)
Ale to dobrze, bo ja lubię michałki i michałowe refleksje, w sam raz do kawy;)
A świetliki rzeczywiście gdzieś mi się zawieruszyły, może u Ciebie poszukam?;)

Art, smoki mają bardzo wytrwałe usta, ale w razie czego służę reanimacją;))

No tak, a ja tam stoję i już mi usta ścierpły... :P
Miłego dnia. :))

To już nie pierwszy Michał, który przychodzi by podziwiać :)
Przyznaję to cicho, ze zdziwieniem, że ten wiersz wyjątkowo wpisał się w mój nastrój dnia dzisiejszego.
Ale czy to nowość?
Chyba nie.
Wiersz jest bardzo piękny.
Uwielbiam, gdy opowiadasz o mostach :)
Ja nie potrafię.
Tylko... gdzie się podziały świetliki?
:)

Dziękuję, Michale, za Twoje uznanie, które wiele dla mnie znaczy.:)

Po prostu majstersztyk.
Zabieram jeszcze kwitnący (we mnie) :-)