Jak trawa muśnięta wiatrem

Agnieszko, Xawier dziękuję;)

Adamie, z kimś tak mądrym jak Ty miło jest pomilczeć, zwłaszcza dziś, kiedy zaniemówiłam pod Twoim październikowym wierszem...

Dobrej nocy Wszystkim. :)

próbowałem coś napisać ...

zbyt to piękne, więc pomilczę :)))

Największym z pozorów jest życie, ale na pewno czemuś ono służy...

Życie się czasem kończy, wtedy kiedy nam się zdaje, że dopiero zaczyna...
Ale masz rację, Agnieszko, wtedy najbardziej pragniemy wierzyć w nieśmiertelność...
Dziękuję za opinię i pozdrawiam:)

Dziękuję, Amell.
Fajnie jest znów Cię tu spotykać.

"i choć na ustach drży jeszcze
ostatni podmuch lata
szroni się świtem starch we mnie
w twoich oczach już skrzy się październik "

Cały ten fragment... wspaniały.