Jesteś jasnym mym sokołem

Jesteś słońcem na mym niebie
I promykiem moim jasnym.
Mym oddechem, moim tchnieniem
I księżycem, co nie gaśnie.

Jesteś miłym mym sokołem,
I światełkiem w mroku nocy.
Pośród ludzi złych dookoła,
Ty z czułością patrzysz w oczy.

Jesteś zawsze przy mnie obok,
Nawet gdy jesteś daleko.
Jesteś niczym jasny w niebie obłok,
Ty kochany mój Człowieku.

A gdy smutek przyjdzie do mnie,
Ty otoczysz swym ramieniem.
I pójdziemy w las przez drogę
W blasku słonecznych promieni.

Las nam śpiewał będzie pieśni
Głosem ptaków rozśpiewanych.
I rozlegną się opowieści
O dwóch w sobie zakochanych.

W nocy gwiazdki nam zaświecą,
By przez noc całą świecić dla nas
I przez okno księżyc spojrzy,
Taki w gwiazdkach zakochany.