Na stromym niebie
zgasło słońce
od świtu do zmierzchu
czekaniem, jak ja
zmęczone zamknęło powieki

moje oczy już nie widzą
moje serce już nie czuje

tylko moje usta czytają
z Twoich, że jesteś
więc bądź

Kiedyś będę tak kogoś kochać.

Wzruszył się Meron.
Bo wierzący. Gdyby skrzydła miał, to by dał, żeby spod krzyża odfrunęło, samo, coś
Ale czasem i Bóg uparty jest i przytulać do siebie lubi, za długo.

Piękny wiersz.