JESTEM DZIWNYM CZŁOWIEKIEM

Jestem dziwnym cżłowiekiem
Wyrzucam z siebie potoki myśli
zamykam je w klatkach słów
i zamieniam w wiersze
choć boję się poezji

Wskazuję ludziom drogę
rozjaśniam im ciemności
choć sam gubię się
w labiryncie gwiazd
oczekując pomocy

Dostrzegam zło, błędy i wypaczenia
naprawiam innym przykazania
choć sam moczę dłonie
w niesprawiedliwości
drżąc przed przebaczeniem

Jestem dziwnym człowiekiem
Widzę, oglądam, dostrzegam
pomagam, wyjaśniam i radzę
choć sam niczym ślepiec błądzę
pomiędzy ludźmi i Bogiem