Drewniany mostek

Jedyną teraz myślą w mojej głowie jest wspomnienie
Pewnego pochmurnego dnia, i drewnianego małego mostka
Na którym zawsze stałeś, parząc w rzekę w zamyśleniu
Tak głębokim, że nie widziałeś nic innego.
I teraz nawet jeśli tyle lat minęło
Ciągle tam przychodzę, się odwracam
Z nadzieją że cię tam zobaczę.
Czy jestem taka głupia, skoro nie mogłam cię zatrzymać?
Stojąc na brzegu tego mostka, wołałam cię
Lecz ty nie odpowiadałeś
Być może byliśmy zbyt daleko od siebie?
Czy to przez twoje głębokie zamyślenie?
Stojąc tam na brzegu, zakochałam się
Jednak nie usłyszałeś mojej miłości, kiedy wołałam cię.
Zamiast tego, po prostu rozpadało się
Deszcz zamoczył moje łzy
Które nie mogły przestać lecieć
Kiedy zrozumiałam w końcu, że
Nigdy więcej się nie spotkamy.
Moje serce pęka, gdy myślę o swojej beznadziejnej miłości
Lecz co począć mam, choć minęło tyle lat
Ja na dal pamiętam twą twarz
Pamiętam twe oczy, które nie patrzyły na mnie.
Jednak teraz już wiem, że nigdy nie spotkamy się
Lecz nadal moje serce pęka
Gdy myślę o mej beznadziejnej miłości.
Gdziekolwiek teraz jesteś, dziękuję ci
Za tą nieświadomą, lecz wspaniałą pierwszą miłość.
Dzięki niej już wiem, jak poradzić sobie dalej.
Więc nawet jeśli mnie nie widziałeś, i nie będziesz pamiętać
To wiedz, w mym pozostanie, ten mały mostek, a na nim ty.
Moja miłość na zawsze zatrzyma się na tym moście.