By móc

jasność zaczyna skrzypieć
cichnąc przeraźliwie
porusza ciemny jedwab
błyskiem znacząc źrenice

teraz jakbym nicością
później pierwszą kroplą
piętnować policzek

zgubię się w materii
by w deszczu
by w wietrze
by w słońcu
by w śniegu
cieple i zimnie
móc być