Jakby nie z tej planety

idąc ulicami
szalejącego miasta
rozdawała uśmiechy
napotkanym ludziom

w pośpiechu dnia
zwalniała swe tempo
witając radośnie
uliczne marionetki

wierzyła w ludzi
nie raz słysząc – naiwna…
lecząc kolejne siniaki
podarowane przez los

a wieczorami
w objęciach Morfeusza
liczyła iskierki
ludzkiej życzliwości