Menu
Gildia Pióra na Patronite

* * *

i coraz częściej
wypada nam z rąk
to
co kiedyś
nazywaliśmy
miłością
tylko jakoś roztłuc
do końca się nie potrafi
kaleczymy nią
sobie dłonie
potem chowamy je
przed sobą po
kieszeniach

coraz częściej
jesteśmy jak
małe dzieci
które
boją się przyznać
że zepsuły
ulubioną zabawkę

4848 wyświetleń
120 tekstów
43 obserwujących
  • 25 October 2012, 20:59

    Wracam, bo warto ;)

    Hahaha i to nawet nie jest słodzenie ;p

  • Sheldonia

    25 October 2012, 20:54

    Dziękuję, ale nie wiem czy to nie zbyt wielkie słowa:)
    Dziękuję, że wracasz.
    Pozdrawiam.

  • 25 October 2012, 18:37

    Najgorsze jest to, że się nawet umywać nie mogę

    do Ciebie

    Więc oddaję tylko ukłony służalcze ;p

    Naprawdę świetny wiersz, Lauro ... prawda. i Dusza. Wystarcza.

  • Sheldonia

    18 October 2012, 14:52

    Dziękuję, rosnę od tych pochwał...;)

  • CzerwonaJakKrew

    18 October 2012, 14:22

    Uwielbiam Twój talent... I Twój sposób pisania... Pięknie, smutno, ale...zbyt dobrze...

    Gratuluję i pozdrawiam,
    Czerwona

  • finezja

    17 October 2012, 22:43

    Prawdziwe i ładnie ujęte:)

  • agugu

    17 October 2012, 21:43

    świetny tekst. Ale to prawda bardzo często jest coś skończyć co dawało nam tyle szczęścia.

  • Sheldonia

    17 October 2012, 19:19

    Dziękuję:)

  • miramija

    17 October 2012, 19:16

    Bardzo dobry wiersz... pozdrawiam

  • Gaia

    17 October 2012, 18:09

    jest delikatna ta miłość jak mgła
    jednak jest nie do zepsucia
    to nie dłonie są winne
    lecz inne uczucia

    Wiersz bardzo inspirujący Lauro. Piękno metafory urzeka. Gratuluję :)