Słońce

Gdy słońce zachodzi,
nie musisz już mrużyć oczu,
jeśli na nie patrzysz.
Pomarańczowa, ledwie widoczna poświata
odbija się echem w twoim sercu.
Powracają wspomnienia,
głaszcząc twoją twarz swoim oddechem.
W milczeniu słuchasz głosów,
odnajdujesz zapomniane zapachy przeszłości.
Mgliste obrazy przysłaniają ci oczy,
serce przykrywa drobna warstwa miłości.
A kiedy powracasz do rzeczywistości,
księżyc oświeca ci drogę.
Niebo usypane gwiazdami radośnie zachęca cię do kolejnych kroków, ku teraźniejszości.
Tylko ona może uleczyć twoją zranioną duszę.
Jakby była eliksirem, spychającym smutek w drobne zakamarki twojego uśmiechu.
Kiedy słońce po raz kolejny zaśmieci nad twoim sercem, nie pozwól mu uciec.
Goń je aż złapiesz, by nie puścić.