Zaduma
Gdy kiedyś odejdę w nicośc
Czy uronisz choc jedną łzę
Czy zamienię się w wiatr
Który bez sensu hula po polu
Gdy odejdę w nicośc
Czy jest tam coś więcej
Może będę deszczem
Płaczącym łzami na świat
Gdy odejdę w nicośc
Czy będę jedną z gwiazd
Na firnamencie nieba
Świecącą wśród miliardów
Gdy odejdę w nicośc
Czy będę zbłąkaną duszą
Szukającą raju bram
Błądząca w chmurach
Gdy odejdę w nicośc
Czy będę ziarenkiem piasku
Na dnie oceanu
Lub wyrzuconym na brzeg
Gdy odejdę w nicośc
Czy będę myślą
Która będzie diabłem
Lub dobrym duchem
Może mam jeszcze czas
Aby zastanowic się
Kim jestem teraz
Bo może już jestem nicością?
22 June 2012, 23:34
Wszystko już zostało powiedziane poniżej w komentarzach, a mnie zostaje tylko przyłączyć się do Ich pięknych wypowiedzi :))) piękny i refleksyjny wiersz :)))
pozdrawiam serdecznie Aguś :)))))
22 June 2012, 08:57
Będziesz wszystkim tym co pozostawisz po sobie
wierzę że jeśli jesteś dobrym człowiekiem
to pozostajesz w sercach ludzi na zawsze...
wspomnieniem...przywoływanym w każdej chwili
w każdym szczególe życia Twojej rodziny ...
I jak Maria się wyraziła -wierszem wśród wierszy...A teraz z żarcikiem...pamiętaj o DNA :):):)-to już gwarancją pokoleń:)
Ech...przydało by się z co niektórymi kawę wypić w zaciszu...całuję a wiersz...piękny...
22 June 2012, 00:55
Będziesz Agnieszko pieknym wierszem co przynosi ludziom radość...
piękny, bardzo refleksyjny wiersz... pozdrawiam :)
22 June 2012, 00:31
Dla mnie będziesz gwiazdką i duchem i czym tylko chcesz bo nigdy nie zapomnę ciebie bo takiej kobiety nie da zapomnieć się... Piękny wiersz pełen żalu za przemijaniem ale ty w mej pamięci pozostaniesz na zawsze