http://www.youtube.com/watch?v=h297vLkHijQ ...

Dzień, w którym pękło mi serce. Osamotniona na pograniczu własnego życia. Uczucie nie do opisania. Widzisz Osobę, którą kochasz, w czyiś objęciach... To tak jak dostać nożem w plecy. Bez żadnej możliwości zareagowania, by cofnąć czas, pójść zupełnie inną drogą. Drogą odbiegającą od Ciebie. Jesteś jak uzależnienie. A każde uzależnienie nie prowadzi do znakomitego happy endu. Myślałam, że będzie cudownie. Tak właśnie się zapowiadało. Każdego dnia jak wariat, budzę się i czekam na Twój telefon, sms. Każdego dnia zastanawiam się, czy chociaż przez chwilę myślisz o mnie tak, jak ja o Tobie przez cały czas. To chore, nas przecież nie ma... To tylko moje głupie złudzenie. Dopuszczam do siebie myśl, że odejście byłoby najlepszym rozwiązaniem. Wątpliwości... jak to uczynić, by nie zranić innych wokół... by po prostu zniknąć.