1307

długo stałam nad brzegiem
i wypatrywałam łodzi
która miała przypłynąć

mówiłeś
wrócę
nim słońce wzejdzie kolejny raz
uspokoi się wiatr

lecz mojego serca uspokoić się nie da
jest zimne i drżące
jakby milion burz szalało w środku
szarpało je i przecinało błyskawicą

mówiłeś
poczekaj
ja wrócę
razem będziemy patrzeć na drugi brzeg
i uśmiechać się do chmur

zdążyłam wypłakać ocean łez
i oddać niebiosom moją zbłąkaną duszę

wciąż stoję nad brzegiem
ale już nie czekam