Homo bellicus

Człowieku rozumny, czy ty się jeszcze rozumiesz?
Między fałszem a prawdą,
w drodze z pustki do znaczeń,
Grunwald twych myśli nieprzerwanie się toczy:
wojska z krainy Za, armia z kraju Przeciw.
Zwyciężony i zwycięzca tu w jednej osobie.
Historie banalne, pamięci niegodne wcale.
Policzalne, a liczydło za rękę ich nie złapie.
Te Jeny komiczne, Austerlitze poważne,
których rok w tej wojnie nie różni już nawet.
Wątpliwość gdzieś krąży i żołnierzy do dezercji skłania.
Chorągwie łopocą w powiewie pytań:
Czemu to dlaczego? Po co te czemu?
I już tylko serce w jasyr logiki ujęte, próbuje uciec donikąd.