***

Część pierwsza

Czternasty dzień i siódmy miesiąc.
Lud paryski, na niewole klnąc
Wyruszył przeciw zła fortecy.
Celem ich są ludzie kalecy
Strzegący, po wojennych mękach
Garstki więźniów. O tych herosach
Rewolucji wiele słów można
Powiedzieć: Dwójka zwariowana,
Czwórka fałszerska oraz hrabia
Co w rodzinie szukał miłości.
Na wagę zostały ich kości
Rzucone, a więzienie nazwane
Rubikonem Wolności. Znane
Są ich męki, choć nie imiona
- po cóż ma je znać liberalna
Krzyżowa armia podczas rzezi
Weteranów oraz żołnierzy
I innych niewinnych dworaków
Oraz tych z Wandei rojalistów
Co tyranię przywrócić chcieli.
Dlatego właśnie do niewoli
Wzięto Ludwika, później ścięto
W imię wolności! Na pewno to
Słuszne jak wszystko tego czasu.
Nie zapomnij, że dużo kwasu
Mieli kontrrewolucjoniści
I śmierć na gilotynie liści
Zwiędłych to święty obowiązek,
A siedmiu więźniów to zalążek
Niewoli pod jarzmem królewskim.
Ten sam tyran po czasie długim
Zdania zaciągnął swoich trzech stanów.
Wniosek stąd płynie prosty, że ów
Zwycięski heros ze sztandarem
Wiodący lud na barykadę
To zwykłe dziecko trwożne Króla
Bo rząd jego sięga gdzie kula
Z dział ultima ratio głoszących.
To człowiek godny midasowych
Zachłanności. Nigdy nie syty.
Wyciągniętą doń dłoń obgryzie
Do kości, i na tron użyje.