Nic takiego

Czasem wolę nic nie wiedzieć
niźli wiedzieć mam za dużo,
że stos cegieł nazwę domem,
a krzak z kolcem nazwę różą.

Po co mi ta cała wiedza?
Po co mi te wszystkie myśli?
Skoro co dzień mnie zabija,
bezlitosny szczurów wyścig.

Szybciej, szybciej bo nie zdążysz,
mówię Ci to dzisiaj przecie,
usiąść mogłeś i odpocząć
przecież rano na klozecie.

„Który byłeś? Pierwszy, drugi”?
I jak idzie Ci na studiach ?
Jeszcze jedno z takich pytań,
a wybuchnie wielka kłótnia.

Skoro nie ma mnie na podium
po co pytasz mnie kolego ?
Czy na cudzej przeciętności
chcesz podnosić sobie ego ?

Czasem chciałbym wszystkie troski
do jednego wrzucić worka,
to że ludzie odnajdują
swoją miłość przy rozporkach.

To że lasy i zwierzęta
znaczą więcej od nas samych,
to, że w naszych parlamentach
gdzie nie spojrzysz tylko chamy.

Jestem w proszku i rozsypce,
kolejny dzień czy nawet miesiąc,
bo na każdą mą odpowiedź
znów mam pytań ponad tysiąc.

I jeśli miałbym kiedyś zasnąć
taki świat niech mi się przyśni,
abyś raczył Panie Boże,
zabrać wszystkie moje myśli.