Kruk

Czarny jak węgiel jestem kruk,
niestety tak boleśnie splątany,
szamocząc się wbijam igły kolca cierniem,
nie wiem co robić gdyż jestem uwięziony,
siły wszelkie opuszczają mnie powoli,
poddaję się jestem duszą umierający.

Widzę i czuję jak zanikają,
wytyczone prze zemnie wartości,
nie odczuwam sensu życia powoli,
gromadząc w sobie tyle negatywnych uczuć,
muszę wyzbyć się ich całości.