Zamilkłam

Cisza jakby po obydwóch stronach mnie
dwa światy i dwa odrębne scenariusze.
Bezszelestne przeciąganie liny
ironiczne uśmiechy do szyby,
ciągła komunikacja złych uczuć.
Gnijące warstwy żalu, śmierdząc przypominają o sobie.
Ile czasu zostało by to uprzątnąć?
Ruchome piaski wspomnień każą milczeć i nie patrzeć do przodu.
Czekanie nie załatwia niczego...