Stół

ciekawe
ile skrywa tajemnic to na pozór gładkie czoło
gdy podchodzę patrzy się ma mnie
ze zdziwieniem
mam wrażenie że czasem chce krzyczeć

- nie usłyszy nikt -

błyśnie drobinką rozbitego szkła
nieraz umaże się krwią
podziwiam jego wytrzymałość na wszelkie kaprysy
stóp
pośladków
dłoni

tu pachnie miłością
francuską
włoską
jednak najlepiej smakuje ta nasza poranna
odwzajemniona uśmiechem
przesiąknięta aromatem kawy
i wonią kwiatów
wymieszana ze starannością
wymiatania okruszków wspomnień
po nocnych słabościach

sękate czoło
wypielęgnowane
przez cierpliwe dłonie

Sylwia Pryga