Choc blisko nam do siebieTo tak bardzo daleko Dzieli nas ocean wspomnień Różni wątpliwości rzeka
Dwa światy,inne myśliNad brzegiem przepaści stojęLos pcha mnie żeby skoczycLecz ja za bardzo się boję
I tak wciąż w zawieszeniuPatrzę w przepaści głębinęMyśli rozważam w skupieniuSkoczę czy przepaśc ominę.
misiek45
Autor
4 May 2012, 11:06
Bardzo ładnie!
4 May 2012, 09:06
Przypomina mi to samą siebie..piękny wiersz...pozdrawiam
4 May 2012, 08:22
Bardzo poruszający dosyć perspektywiczny wiersz jak dla mnie... pozdrawiam...
4 May 2012, 07:30
Smutne, ale czyste i ładne w swojej prostocie... przez to mówi do mnie niczego nie tłumacząc, bo nie trzeba. A z tą przepaścia to nie taka straszna gdy ktoś ubezpiecza :)Pozdrawiam :)