nieudolny nurt kierunku

Chciałem zostać stoikiem
i bardzo ucieszyłem się ideą
lecz naraz posmutniałem...
Oni na smutek i radość się nie dzielą

A ja czasem skaczę wysoko,
uderzając głową w sufity,
później wieczory umieram
tamując swój krwotok obfity.

Choć euforia nie popłaca,
ból po radości zwiększony
to wolę w ścianę głową uderzać
niż szczęściem być nieporuszony.