W oddechu sierpniowego słońca

bardzo zwiewnie przywoływać z daleka na pamięć
niedokończone rozdziały wiązanki zbóż na
wietrze na plecach chłód poranka chmury
w sianie pogodne twarze
rozczochrane brzozy z korą jak papier białą

spotykaliśmy się na polach
w oddechu sierpniowego słońca
wieczorem zatopieni w tonacjach pomarańczy
głębokich cieniach dębów i hamakach

nocą wyczekiwaliśmy powrotu
długą drogą do wrót świata znanego tylko z
opowieści siwobrodych staruszków ludzi
o dziwnych imionach rzemieślników stojących we
mgle przy drogach chowających w zakamarkach
wysłużonych okryć ostatnie nowiny

niekiedy w jakimś zagubieniu
szukając wyjścia z labiryntu odkrywanych krain
przenosiliśmy się z bagażami
ciut dalej

zostawiając w tle za sobą
pootwierane okna