a wtedy, gdy zło ściska swe palce na twojej duszy,
gdy bół, który rozprowadza się po Twoim ciele jest nie do zniesienia,
zaczynasz rozumieć.
a wtedy gdy w pierś wbija swe pazury zło,
gdy serce Twoje wyjmuje i nożem kaleczy,
zaczynasz odczuwać.
Że mimo wszystko, ból nie błogosławi człowieka.
On tworzy nową postać wyposażoną w nikłe korzenie, które dają nadzieję, ale nie dają szansy na przeżycie.
On tworzy postać posiadającą uczucia, które nie dają miłości, tylko cierpienie i zło.
Nieograniczone.
A człowiek się zatapia, spada, nie ląduje.
a zawrócić się nie da.