Nie-matki

A na ziemi wierzymy wciąż w cuda,
i nadzieja gdzieś w sercu sie błąka.
I modlitwę stale szepczemy, o jednego, małego aniołka.
Zasypiamy z tym samym pragnieniem.
W perły z łez ubieramy swe troski.
I wierzymy w naszych marzeń spełnienie.
I ufamy w nasz prywatny plan Boski.
I czekamy, czekamy, wierzymy.
Nasza myśl ku niebiosom leci:
Matko Boga i każdego człowieka,
Przytul nasze, nienarodzone dzieci.