Nie czytam tej serii chronologicznie, ale zauważyłem, że Harry więcej podróżuje niż w pierwszych częściach tej kryminalnej sagi. Wnosi to ciekawy balans do mroźnej Norwegii, i czyni całą opowieść ciekawszą. Zwłaszcza, gdy niektóre miejsca mają za sobą mroczną przeszłość, z której można skorzystać, wymyślając wyrafinowane metody unieszkodliwiania swoich ofiar.

Mam przeczucie, że J. Nesbø staje się autorem, po którego książki sięgam najczęściej. Daje mi to pewną perspektywę, z którą mogą spojrzeć na każdą kolejną lekturę. Gdzie jest w tej układance Pancerne serce? Na pewno nie rozczarowuje, mimo że chwilami trudno się ją czytało z powodu drastycznych opisów. Ale jest w tej książce też sporo wartkiej akcji, wciągających zwrotów akcji, wielowarstwowych intryg, i momentów, które dają do myślenia.

Może lekko ponad 500 stron to nie jest przesadnie długa książka, ale nie ma w niej dłużyzn i chwilami trudno było mi się oderwać od lektury, mimo że akurat musiałem skupić się na czymś innym. Przez chwilę miałem wrażenie, że można by na podstawie tej książki nakręcić film, i mimo że jest w niej wiele wątków nawiązujących do poprzednich części serii, łatwo da się je zrozumieć bez ich znajomości.

Cóż, kolejna sprawa rozwiązana. Harry Hole znów ląduje w dziwnej czasoprzestrzeni bycia "pomiędzy". Ale tylko do momentu, aż będzie ponownie potrzebny. Jestem tego pewien :-)