Spacer

Witaj ...
Chcę Ci coś opowiedzieć...
byliśmy dziś razem na spacerze ,domyślasz się gdzie ?.Tak ,w ,,naszym ,,
parku .Wiem okłamuje sama siebie ze byłeś tam ze mną ,ale tak bardzo
tego chciałam .Niema cię już przy mnie ,ale pamiętasz zawsze mi mówiłeś
że jak nie możesz być ciałem to jesteś duchem .J właśnie dziś zabrałam
Cię na spacer w mych myślach i sercu .Dziwnie pusto tam dziś było ....a
może zawsze tam tak jest ,tylko jak byłeś przy mnie to nie zwracałam
uwagi co dzieje się dookoła .Powoli szłam alejkami i przypominałam sobie
nasze dobre chwile,instynktownie skierowałam moje kroki na ,,nasza,,
ławkę ...i stanęłam jak wryta .Stałam tak i przyglądałam sie parze
staruszków siedzącym tam ,nie mieli tego żaru w oczach jak kiedyś My
,ale widać było że czują się z sobą dobrze .Usiadłam nie daleko ,patrząc
na nich przypomniałam sobie jak właśnie na tej ławce mówiłeś że kiedyś
będziemy tu siedzieć jako starzy ludzie ,bo nigdy nie pozwolisz mi
odejść .Staruszkowie wstali wolno,przechodząc koło mnie uśmiechnęli się
łagodnie .Chyba musiałam głupio wyglądać ,tak gapiąc się na nich
.Wstałam i podeszłam do ławki ....ile ona by mogła powiedzieć ,ile ona
zna tajemnic.Nie miałam siły na niej usiąść ,pogłaskałam podniszczone
czasem deski i powoli odeszłam ...zdałam sobie sprawę że to co było nie
wróci ,że nie usiądę na niej z Tobą jako staruszka .Zrobiło mi się tak
strasznie smutno.....tęsknota za Tobą zabolała jeszcze mocniej .Wiesz
już nigdy tam nie pójdę ,te wspomnienia za bardzo bolą ....Dlaczego
pozwoliłeś mi odejść? ...szepnęłam ...ale nie otrzymałam odpowiedzi ;(
Dobranoc...