Kobieta

Weszła do mieszkania. Zapach odświeżacza uderzył w jej nozdrza. Zdjęła płaszcz i weszła do kuchni. Podeszła do zlewu i odkręciła wodę. Zmyła nieczystości z rąk i twarzy. „Sąsiadka, miła…”, tak o niej mówili. Zapaliła palnik i położyła na nim czajnik. Zaczęła wsypywać kawę do kubka. Nie wiedziała czemu, lubiła dźwięk ziarenek opadających na dno. Czekała… Kot wskoczył na blat. Powoli oblizywał swoje zębiska. Kobieta pogłaskała go i nasypała mu karmy. Jej mieszkanie zawsze było ciche. Ciche i ciemne. Czajnik zagwizdał. Zalała kawę, wzięła kubek i weszła do pokoju. Zapaliła światło. Zawsze robiła to samo: Oglądała z zaciekawieniem cały pokój. Było tam wszystko. Cała jej przeszłość.
Zdjęcia ułożone w idealnym porządku. Na pierwszym był jej syn, gdy kończył liceum. Zaraz pod nim było zdjęcie jak wstępował do wojska. Na następnym była jej córeczka. Zawsze się śmiała, gdy Tatuś robił jej zdjęcia. Na obrazku zdmuchiwała świeczki. Były to jej piąte urodziny. Wyglądała przepięknie.
Na ostatnim była Ona ze swoim mężem. Był to dzień ich ślubu. Na zdjęciu wkładał jej obrączkę. W ten obrazek zawsze patrzyła najdłużej.
Usiadła w fotelu i zaczęła pić kawę. Zawsze się zastanawiała: „ Czy to wszystko musiało się tak potoczyć?” Woda skapywała jej z włosów. Na zewnątrz padało. Zawsze, gdy działo się coś złego, padał deszcz. Ciężki deszcz, ciężkie życie…