UCIECZKA W NIEZNANE

Patrzył na osuszone promieniami słońca szyby. Nie było już śladów po narysowanych znakach i pisanych z uczuciem literach. Wyparowała osadzona na szybach wilgoć, tak jak miłość, która miała trwać wiecznie. Wyciągając powoli z szafy wieszaki ze swoimi ubraniami, jeszcze raz przyjrzał się garniturowi, który miał na sobie w dzień ślubu. Ręką wyjął resztki ryżu sypanego na szczęście.
- Czy tak wygląda szczęście? Jeśli tak, to czemu wszyscy o nim tak marzą...
Wyciągnął zaschnięty kwiat herbacianej róży z butonierki, przewiązany białą kokardą. Chwilę obracał w palcach, patrząc na niego wilgotnymi oczami, później rzucił w kąt. Upadł na ziemię, rozsypując się na drobne kawałki. Tak jak jego życie.
- Dlaczego? - ciągle zadawał w myślach to pytanie, ale nikt nie udzielał odpowiedzi.
Nie wiedział dokąd jedzie samochodem. Po prostu jechał. Przed siebie. Byle dalej, ale wystarczyłoby tylko jedno słowo: „Zostań.”
Zatrzymał się nasłuchując.
Cisza...