mikroopowiadanie sto czterdzieste siódme

Padał deszcz, rosówka wyjrzała więc spod starego spróchniałego korzenia mirabelki niesiona mocą natury, a widząc to kos sfruną momentalnie na stary pień. Rosówka popatrzyła na dzwonki konwalii przystrojone brylantami z kropel wody iskrzącymi w świetle majowego południa i nagle ciemność miażdżyła jej głowę i wyrywała z gleby jak międzynarodówka bryłę świata z posad.