(fragment)

Łamanie obietnic przychodzi mi zbyt łatwo.
Bez jakichkolwiek wyrzutów, bez mrugnięcia okiem.
— Wie Pan co?
— …?
— Okropnie pana nie lubię.

„Chcęchcęchcę. No, kurwa, chcę tak bardzo, że zaraz wyrzygam flaki z tego pierdolonego chcenia i jeśli nie dostanę… Tak, świat się zawali i jutro nie wstanie, ja, proszę pana, tak bardzo chcę, żeby pan popatrzył na mnie jak na tę dziwkę odbierającą telefony, w kusej mini i cyckami zamiatającymi blat biurka."

— Zacznijmy od początku. Czy jest coś czego pragniesz?

„Ach, odbicia w Twoich oczach, a nie równo zapisanego nazwiska na świstku papieru z historią choroby dłuższą niż szekspirowskie dramaty…!"

— Nie, nie. Właściwie wydaje mi się, że jestem całkowicie pusta. Od wieków niczego nie pragnęłam.

„Poza oddechem w zagłębieniu za uchem, poza twoim szeptem o czwartej siedemnaście nad ranem."