Brak pasji.

Bezsens istnienia. Niezrozumiały bełkot uczuć, których nie da się wyartykułować. Jak żyć, gdy ze wszystkich stron napierają cztery ściany - przeszłość, teraźniejszość, przyszłość i pustka.
Życie bez pasji i celu jest zmarnowanym życiem. Doskonałość wybitnych jednostek, wpływa destrukcyjna na szarość ludzkiej masy. Masy, która jest świadoma swojej szarości. Masy, która w hierarchii świata jest dwa stopnie od obskurantyzmu, a o całe lata świetlne do doskonałości.
Jak żyć, gdy zimny blask gwiazd obdarzył zaszczytem obcowanie z Aniołem Doskonałości, samemu będąc nieprzeciętnym w przeciętnych?
Jak poradzić sobie z destrukcyjną falą, gdy raz po raz Twój Anioł obnaża gnijące resztki Twojej nie-Doskonałości?
Opadasz w próżnię bezsensu i zapomnienia. Stajesz się kawałkiem gnijącego mięsa, rzuconym na pożarcie wygłodniałym krukom. Umierasz za życia w bólu swojej niedoskonałości, tylko dlatego, że ktoś nie dał szansy bądź sam sobie odebrałaś nadzieję, pławiąc się w fałszywym szczęściu Doskonałości.
Samotność... Stan, który może uchronić się przed zgubnym wpływem pasji i sensu istnienia.
Masz tyle sił, żeby stanąć w opozycji do Doskonałości i świadomie wybrać próżnię i bezsens istnienia?