Czy wierzysz z w przeznaczenie?

Chodził i pytał wszystkich czy wierzą w przeznacznie. A oni odpowiadali różnie, filozofując przy tym, każdy na swój sposób. A on pytał dalej. Z czystej ciekawości. Nie ludzkiej, bo nie był on człowiekiem. A kim był? Nadczłowiekiem czy podczłowiekiem? Tego nie wiedział nikt, nawet on sam. Ale dalej chodził, wciąż pytał. Bo chciał poznać odpowiedź najbliższą jego sercu. Nie pojmował wtedy, że już zna odpowiedź, wystarczy żeby poszukał. Uświadomił to sobie dopiero kiedy myślał, że ona już nie żyje, nie utuli jej więcej do snu, nie ukołysze, nie pocieszy. A potem kiedy padli sobie w ramiona, już wiedział. On był jej przeznaczeniem, ona czymś więcej. A czym było samo przeznaczenie? Ich losem, myślą, słowem, czynem? Przeznaczenie jest tym czym chcesz by było. Może być dziewczynką z popielatymi włosami i szmaragdowymi oczami. Może być tobą, mną. Może być nami. Sami wybieramy sobie przeznaczenie. Ono dalej tylko nami kieruje.