Rozmowa

- Wróciłaś.- powiedział- Nie mogę uwierzyć.
Tyle czasu czekałem, a Ty wracasz bez zapowiedzi?
Nie wierzyłem, że jeszcze porozmawiamy,
że jeszcze Cię tu ujrzę, że będziemy sami.
Cieszę się, że jesteś... Ba, promienieję.
Jeszcze nie dowierzam, dlatego się śmieję.
Tyle by tu pisać o Twoim powrocie...
Nieważne.
Proszę powiedz, jak było w Minesocie?
Powiedz...Nie! Mów do mnie stale
bo wiem, że za chwilę zostanę sam...
...ale...
Czekaj, daj siebie zapamiętać,
bym mógł o Tobie marzyć... wiedzieć, że dzięki mnie jesteś uśmiechnięta.
Zasypiać przy Tobie i budzić się rano,
patrzeć w oczy, podziwiać Twą radość...Nie! Całą!
Cieszyć się każdym oka mrugnięciem,
oddechem, westchnięciem, najmniejszym ziewnięciem.
Widzieć twój uśmiech, którym mnie obdarzysz,
czuć każdy Twój dotyk na mojej twarzy.
Pragnę Cię zatrzymać, mieć przy sobie blisko,
Wiedzieć coraz więcej, wiedzieć pragnę wszytko!
Nie chcę byś odeszła, ale to nic nie da.
Nawet gdybym błagał to, to sensu nie ma.
Znikniesz, a nim ja się obejrzę,
zostanę sam...Twoich zdjęć nie przejrzę:
NIE wiem jak masz na imię,
NIE wiem jak wyglądasz,
NIE wiem gdzie mieszkasz,
CZEGO ode mnie żądasz?
Wiesz, wystarczy tylko żebyś powracała,
Żebyś, proszę, nigdy o mnie nie zapomniała.
Tyle prośb, lecz tylko jedną żyję...
ZOSTAŃ, WRACAJ CO DZIEŃ bo kolejnego rozstania nie przeżyję.

Dlaczego tak mnie ranisz?
Odchodzisz i powracasz?

- Tęskniłam- powiedziałam, konto usunęłam,
usiadłam na łóżku i myśląc o NIM zasnęłam...