***

Krwistą smugą nakreślę kształt Twoich ust
mym spragnionym rozkoszy oddechem.
Później rzęsą jak pędzlem stworzę
twe oczy z dwóch lazurowych chmur,
by potem z pasją zetrzeć je pocałunkiem
na każdym skrawku ich bytowania.

Twoja zagubiona dłoń jak sztylet
naznaczy me mokre namiętnością ciało
jednocześnie ryjąc w mej pamięci Twe imię.

Delikatnym, cichym szeptem zwilżysz mi ucho,
przyspieszając bicie twardego jak głaz serca
i wedrzesz się we mnie jak morderca,
jak dzikie zwierzę.
I zniszczysz do końca.
I rozszarpiesz na strzępy.

A ja w słodkiej ekstazie śpiewać będę twoje imię,
tak własne jak oddech, jak śmierć,
ulotne jak szelest anielskiego skrzydła.