Wyobraź sobie, że słuchasz orkiestry i dźwięk bębna jest tak głośny, że nie można niczego innego dosłyszeć. Aby cieszyć się symfonią, musisz być wyczulony na każdy instrument w orkiestrze. Aby trwać w stanie, który nazywamy miłością, musisz być wrażliwy na niepowtarzalność i piękno każdej jednej rzeczy i osoby, które cię otaczają. Trudno powiedzieć, że coś kochasz, skoro tego nie zauważasz; a jeśli zauważasz tylko kilka istot z wyłączeniem innych, to też nie jest miłość. Miłość bowiem nikogo nie wyklucza; obejmuje całość życia. Miłość słucha symfonii jako całości, a nie tylko tego czy innego instrumentu muzycznego.