Jerzy Pilch w jednym ze swoich felietonów opowiadał o jakimś amerykańskim chyba pisarzu pochodzenia żydowskiego, który to wszedł na mównicę przed audytorium pisarzy z całego świata i zaczął czytać swoją najnowszą książkę. Poczytał i odwrócił się i w milczeniu wyszedł. Pisarze też milczeli. Jedni w zachwycie, inni z potraktowania ich jak śmieci. Ów pisarz, o którym nigdy wcześniej i nigdy potem nie słyszałem, wybrał naprawdę stosowną chwilę na mowę i milczenie. Wywołać mową milczenie u takiego grona , to jest coś. Jedne milczenie było naśladownictwem tegoż snobizmu, drugie oburzeniem wedle tego snobizmu, ale ludzie pewnego rodzaju inteligencji tak mają. Nie potrafią nie milczeć, czyli w tym wypadku, któryś z pisarzy tworzących audytorium dla wątpliwego wykładu uwielbianego pisarza, powinien rzucić w niego niedopitą butelką wody mineralnej i krzyknąć - e ty cwaniaczek, wytłumacz no się, bo w ryj.